Είναι εκλογές και βρίσκομαι στην επαρχία που καταφεύγουμε, που συζητάμε και για την οποία ψιθυρίζουμε λογάκια φυγής. Αυτή η ίδια ασυνάρτητη επαρχία αποκαλύπτεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Μια απέραντη πασοκίλα, μπαρμπάδες και θείοι, ψηφαλάκια και σταυροί. Νομίζω πως είναι 1985. Η ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη, έδωσε λεφτά και πήρε όλα τα υπόλοιπα. Εξαγόρασε ολόκληρες ζωές, με αντίτιμο ένα γεμάτο τραπεζικό λογαριασμό. Έδωσε δουλειές και ρούφηξε τον όποιο ιδιαίτερο τοπικό πολιτισμό.