Έχω ξαναγράψει ξανά και ξανά για το θέμα. Έχω επανειλημμένως αγανακτήσει με τα κομπλεξικά αντανακλαστικά μας απέναντι «στην Ευρώπη». Όταν πρωτοέβγαλα την αγανάκτηση αυτή στο μπλογκ, ζούσαμε μέσα στη μέθη της φαντασιακής ιδιοσυστασίας μας, στον τρελό χορό της απαράμιλλης ανωτερότητάς μας, στον απόηχο συμβολικών θριάμβων του έθνους κτλ. κτλ. Ζούσαμε μέσα στην ισχυρή νεοαποικιοκρατική Ελλάδα που αγόραζε Βαλκάνια και τούρκικες τράπεζες. Σήμερα βγάζω την αγανάκτησή μου σε συνθήκες εθνικής υποτέλειας, κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού και καταιγιστικής εξαθλίωσης, ενώ στους δρόμους περιπολούνε συμμορίες ναζί καθώς οι γραφιάδες μας εξισώνουν την ανελέητη μαζική βία των φονικών Σκυθών και το μαχαίρι του φασίστα με το γιαούρτι και τις κατραπακιές.
Είναι αναμενόμενο που οι νοοτροπίες ‘Νίκος Δήμου’ (στα χειρότερά του) έχουν εκτροχιαστεί. Φταίμε για την κρίση. Φταίμε που δεν είμαστε bourgeois. Προσπαθώ να μην επαναλάβω πόσο κωμικό είναι να συγκρίνεις την Avenue Foch (αφού αυτό ξέρεις από Παρίσι, άντε και το Μαραί) με το Περιστέρι και όχι το γνήσια σκυθρωπό banlieue, την άβατη ζούγκλα της Γλασκώβης και του Μάντσεστερ με το Παλαιό Ψυχικό.
Να μην επαναλαμβάνομαι. Έζησα έξι χρόνια στην Αγγλία, μόνον η Αθήνα μου μου είναι πιο οικεία από το Λονδίνο. Έκανα τα περάσματά μου κι από αλλού. Στο Λονδίνο με υποδέχτηκε αυτή η εικόνα:
ένα πρωινό Κυριακής με καμπάνες σε μια Λέστερ Σκουέαρ που μύριζε πίσσα, κάτουρα και μπαγιάτικα μπυρόνια, καλυμμένη από λιγδερές λαδόκολλες που σάριζε ο άνεμος, σπαρμένη κομματιασμένα μπουκάλια, ποτισμένη από ξερατά, ξερατά και ξερατά.
Αυτή η εικόνα με τοπικές παραλλαγές (κατά το κουλέρ λοκάλ) θα με ξαναβρεί αμέτρητες φορές από το Πρέστον στο Ίπσουιτς, από το Μάντσεστερ στο Ντόρντρεχτ, από τη Στουτγάρδη στο Παρίσι, από το Άμστερνταμ στο Γιορκ, από το Τρόντχαϊμ στη Βαρκελώνη, από τη Γλασκώβη στη Ρώμη. Πέραν αυτού, παντού έγινα χωρίς κόπο μάρτυρας συμπεριφορών που όλοι αντιλαμβανόμαστε ως καφρίλες, ασυδοσία, έλλειψη πολιτισμού, πού-είναι-το-κράτος: στα ιταλικά αεροδρόμια, στις αγγλικές πόλεις που πλημμυρίζουν τόσο συστηματικά όσο καίγονται τα δάση μας, σε οδήγηση θανάτου, κτλ κτλ κτλ.
Είπαμε: η φτώχεια και η συνεπακόλουθη έλλειψη παιδείας (ναι, δεν είναι δωρεάν) πάντοτε φαντάζουν ακαλαίσθητες, ε; Εκτός και αν είναι πλαισιωμένες από αρκούντως βουκολικά συμπαρομαρτούντα: εξοχή, καθαρό αέρα, ντόπια τυριά, χωριά και πανηγύρια, αλκοολισμό, τοκογλυφία, βία κατά γυναικών, αιμομιξία, κτλ.
Μία διαφορά βλέπω: η καφρίλα αλλού ντρέπεται συνήθως να ξεμυτίσει στον δημόσιο χώρο — εκτός και εάν πίνει από τις 3 το μεσημέρι κι έχει πάει 11 παρά, οπότε, ε, τι να σου κάνει κι η καφρίλα. Στην Ελλάδα, ο καθολικά απαξιωμένος δημόσιος χώρος είναι «μια απέραντη χαβούζα και χωματερή, μια νομανσλάνδη όπου ο καθένας αφήνει από γόπες μέχρι μπάζα». Αυτή είναι η διαφορά μας από «τας Ευρώπας», τα υπόλοιπα είναι σουσουδισμός του 21ου.
Sraosha 
εξαιρετικός.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πόσο μα πόσο δίκιο έχεις. Τι να πω κι εγώ που λίγους μήνες έχω μόνο έξω. Περίμενα να βρω παλάτια κι ευγενείς και βλέπω τους Γάλλους να σπρώχνουνε την μπουκιά με το δάχτυλο!Μα όλη αυτή η νοοτροπία μας δεν είναι σύμπλεγμα κατωτερότητας. Πιο πολύ σαν δικαιολογία μου φαντάζει.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συμφωνώ με κάθε λέξη του κειμένου, από την αρχή μέχρι το τέλος. Για μια περίοδο έγινα από δημοσιογράφος αεροσυνοδός για να δω πώς ζουν τέλος πάντων οι άνθρωποι στον υπόλοιπο πλανήτη. Τελικά, το μόνο που κατάφερα ήταν να αποκτήσω μια εντελώς πεσιμιστική στάση σχετικά με ο μέλλον του πλανήτη.Όλες οι πόλεις -όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά σε όλο τον εξελιγμένο κόσμο- είναι κατ' ουσίαν ίδιες, ακριβώς όπως το περιγράφεις. Και οι μόνες πόλεις όπου μπορείς να ζεις πλουσιοπάροχα είναι εκείνες που χτίζονται πάνω σε φτωχούς μετανάστες, σε λιγότερο ανθρώπους -αβορίγινες, Ινδούς και Πακιστανούς εργάτες, Φιλιππινέζες σερβιτόρες, είναι το υπόστρωμα για να κοιμόμαστε εμείς οι υπόλοιποι στα πούπουλα. Τους διάφορους Δήμου με τα «φιλευρωπαϊκά», «φιλελεύθερα» κηρύγματα, που τάχα μου ζητούν δικαιοσύνη -μέσα από ναρκισσιστικά κρεσέντα- θα τους αφήσω ασχολίαστους, είναι λυπηρό άνθρωποι της διανόησης να ολισθαίνουν στον ελιτισμό.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«από το Μάντσεστερ στο Ντόρντρεχτ, από τη Στουτγάρδη στο Παρίσι, από το Άμστερνταμ στο Γιορκ, από το Τρόντχαϊμ στη Βαρκελώνη, από τη Γλασκώβη στη Ρώμη»…ο sraosha είναι ο μένιος σακελλαρόπουλος;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ποιος είναι αυτός πάλι;Λέω να πας να σχολιάσεις το άλλο με τις τσόντες, που είσαι και του χώρου. Του οπτικοακουστικού εννοώ, ντε. 😛
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
καλά πέρασες στο τρόντχαϊμ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
(όπως -πιθανώς να- κατάλαβες, περιμένω να δουν το σχόλιο ολντμπόη και τάλως)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Θα περιμένεις για πολύ — αυτοί διαβάζουνε μόνο πχοιότητα. Πήγαινε τώρα να μας δώσεις τη ματιά σου για τις τσόντες εσύ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συμφωνώ σε πολλά μαζί σου. Και όντως το μαχαίρι δεν εξισώνεται με το γιαούρτι. Όμως είμαι βέβαιος ότι μπορείς να δεις ότι το ένα είναι ο σπόρος του άλλου. Αυτό που αλλάζει είναι η κλίμακα. Από τους λίγους με μαλακά μέσα τραμπουκισμού στους πολλούς με τα βάρβαρα.Ναι, μερικές φορές το γιαούρτι προερχόταν από δίκαιη αγανάκτηση, αλλά το ίδιο μπορούν να πουν και οι ναζί για το μαχαίρι και την αγανάκτηση τους για μια πολιτεία που δεν λειτουργεί. Γιώργος Παπαδάκης
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όλη αυτή η βαρύγδουπη ανάλυση, για να δικαιλογηθούν οι ντόπιοι -αριστεροί, my ass- μπαχαλάκηδες?Καθόλου επαρχιώτης δεν είστε!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το είδα και το πόσταρα στο fb – πού συνυπογράφω;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Νομίζω ότι κάνετε λάθος. Ένα μόνο: τι θα πει 'σπόρος'; Πώς ο προπηλακισμός είναι ο σπόρος της (grosso modo) κατά Χάνα Άρεντ φασιστικής βίας, συστηματικής και ιδεολογικής; Αυτό: σκεφτείτε τι θα πει 'σπόρος'. Σε μια πολιτεία που σταδιακά θέτει εκτός νόμου τη διαμαρτυρία και την πολιτική ανυπακοή σε όλες τις μορφές της.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η άποψή μου για τον επαρχιωτισμό προϋπάρχει καταγεγραμμένη κατά μερικά χρόνια της δημιουργίας του όρου «μπαχαλάκιας» από καθεστωτικούς γραφιάδες. Όπως προϋπάρχει η δέσμευσή μου να μη δικαιολογώ ποτέ κανέναν — ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο Σραόσα πρέπει να είναι ο μόνος Έλληνας που πήγε στο Τροντχάιμ για εξωποδοσφαιρικούς λόγους.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι. Ακριβώς αυτό εννοώ με τον σπόρο. Νομίζω ότι είναι σαφές.Όσο για την πολιτεία που θέτει εκτός νόμου την διαμαρτυρία και την πολιτική ανυπακοή, χωρίς να θέλω να σας προσβάλλω, νομίζω δεν είστε ειλικρινής.Η (κατ' ευφημισμό) πολιτεία μας ανέχεται χρόνια τώρα (ανέκαθεν ίσως) πολύ περισσότερη ανυπακοή από άλλες. Παρ'όλα αυτά έχουμε σαφώς φτωχότερη δημοκρατία, πολυφωνία και ελευθερία ΑΚΡΙΒΩΣ (αν και όχι μόνο) εξαιτίας της ελαστικότητας στην αυθαιρεσία.Παρακαλώ να μου εξηγήσετε που κάνω λάθος
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η ανυπακοή και η διαμαρτυρία είναι δυσανάλογα ασθενείς και μικρής εκτάσεως σε σχέση με το τι απεργάζεται η πολιτεία (τουλάχιστον) τα τελευταία τρία χρόνια. Το παραδέχονται και ξένοι αξιωματούχοι, άλλωστε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν είναι ο μόνος. Πήγα κι εγώ 😛
Μου αρέσει!Μου αρέσει!