Παιδιά, παιδιά! Παιδιά συνήθως αρσενικά, ιδίως άνω των 40 και κάτω των 25, που είμαστε κι επιρρεπή σε αυτά: ούτε οι διαψεύσεις μας, ούτε οι ματαιώσεις μας, ούτε οι απογοητεύσεις μας μας κάνουνε σοφότερους, ούτε καν πιο κωλοπετσωμένους. Αν ήταν έτσι, θα ήμασταν όλοι οι άνθρωποι πάρα μα πάρα πολύ σοφοί.
Όμως, σόρυ: καρπαζιά, χυλόπιτα, καζούρα, κακές συναναστροφές και grandes illusions έχουμε φάει όλοι και όσοι τάχα λένε πως δεν έχουνε φάει δεν το διαβάζουν αυτό γιατί με μαλάκες δεν μιλάω.
Οι διαψεύσεις, οι ματαιώσεις, οι απογοητεύσεις στην καλύτερη περίπτωση μας κάνουνε να εκτιμάμε την ιαματική απάτη του αλκοόλ (o altra cosa), στη χειρότερη μας κάνουν ξινούλη υπεράνογλου. Σοφούς μας κάνει ο πόνος που διαπραγματευτήκαμε μαζί του και τον απαλύναμε και ο διαρκής φωτισμός της λίγης ευτυχίας που μας αναλογεί.
