Μετά από τρεις πάρα πολύ δύσκολους μήνες άρχισα να ξαναβλέπω όνειρα, ίσως φταίει που άλλαξα κρεβάτι και τώρα κοιμάμαι σε πιο εύκρατα κλίματα. Αυτούς τους τρεις μήνες έβλεπα πού και πού αλλά ήτανε θολά και κακοσχηματισμένα, ασαφή κι αγχωτικά. Ενώ τώρα τελευταία επέστρεψαν κάτι διαυγή και κρουστά τοπία, όπου εκτυλίσσονται διάφορα απροσδόκητα με ήρωες όχι ακριβώς γνώριμους χαρακτήρες.
Μέσα σε τέτοια όνειρα ακούω φράσεις ή σκέφτομαι λέξεις που δεν υπάρχουν και που πάντοτε ξεχνάω αν δεν σημειώσω. Υπάρχει ανάμεσά τους μια διεύθυνση που δεν υπάρχει, η Τηλεφώντος 12 (που ονειρεύτηκα στις 29 Απριλίου 2015) και το επίθετο λεοντόφωνος (12 Νοεμβρίου 2017), ή παραδείγματα από αλλόκοτες γραμματικές, όπως τα αλλογενή και τρικατάληκτα ― αυτό το τελευταίο από τις 13 Σεπτεμβρίου 2015, τριάντα ακριβώς χρόνια μετά την πρώτη καταγεγραμμένη ονείρωξή μου. Υπάρχει ανάμεσά τους και ο μυστηριώδης όρος ολιγοχρονία, που με ξύπνησε περασμένες τρεις το πρωί τη 18η Αυγούστου 2018.
Κάποτε έρχονται ενυπνίως βρισιές όπως ψωλοκάντηλο (2 Δεκεμβρίου 2015) και Σατανοπλαγιά του κάθε Γαμιολιστάν (23 Μαΐου 2016), αλλά και κωμιλφάρες και φιλενάρες της 9ης Ιουνίου του ’17 ή φιλολογίστρες την 1η Σεπτεμβρίου του 2017. Καμμιά φορά ακούω και νεολογισμούς στα αγγλικά όπως magnanimal της 11ης Δεκεμβρίου ― που δεν ξέρω τι σημαίνει. Ξέρω πάντως ότι το Μουσταρδιώτισσα είναι ή τοπωνύμιο ή δυσνόητη προσφώνηση της Παναγίας που μου αποκαλύφθηκε σε όνειρο στις 27 Σεπτεμβρίου του 2018.
Ο τίτλος της αυτοβιογραφίας μου, που δεν θα γράψω ποτέ, μου ήρθε απότομα σε ένα σύντομο όνειρο αμέσως αφού αποκοιμήθηκα στις 13 Αυγούστου 2016, εικοσιπέντε χρόνια μετά το βράδυ όπου παραλίγο να φιλήσω τη Σούζι.
Καμμιά φορά, όπως όταν μικροί προσπαθούσαμε να αποδώσουμε με αλαμπουρνέζικα δικά μας τα λόγια ξένων τραγουδιών, μου έρχονται επωδές και ξόρκια σαν γλωσσολαλιά, όπως στις 11 Μαρτίου του 2017 το ταμπέρα κέντορα θοφέρα ή αλλόκοτες προφητείες στη μέση της νύχτας, όπως το λακωνικό sky lobsters στις 13 Απριλίου 2017. Στις 5 Μαΐου 2017 ξύπνησα στις 3 παρά και σημείωσα «Ποιος έχει τη σχέση με τον Γιάννη που έχω εγώ με την τύχη μου», αλλά δεν έχω ιδέα ούτε ποιος είναι ο Γιάννης, ούτε ποια είναι η δική μου σχέση με την τύχη μου ― υποψιάζομαι όμως ότι κάπου εκεί μέσα είναι κρυμμένο ένα «γαμώ την τύχη μου».
Δεν ξέρω αν είναι δικά μου όλα αυτά. Πάντως τα ονειρεύτηκα. Κάπου μέσα στην άβυσσο του ασυνείδητου καρτερούν ακόμα κρυμμένα.
Sraosha 