Aπό το 2010 γράφουν με οίστρο και σύστημα και μεγαλαυχία αυτοί που αποκάλεσα γυμνούς στην προηγούμενη ανάρτηση, παριστάνουν τους φιλοσόφους, κοινωνιολόγους και πολιτικούς επιστήμονες, ανατέμνουν την κοινωνία με μπαλτάδες και χατζάρια. Τώρα που ξαναήρθαν τα αφεντικά τους στα πράγματα αναρωτιέται κανείς:
Γιατί είναι τόσο ηλίθιοι οι δεξιοί; Γιατί οι μόνοι οριακά νοήμονες ανάμεσά τους είναι κάτι αποστάτες της ΚΝΕ, λωτοφάγοι ρεφορμιστές ή πικραμένοι σοσιαλδημοκράτες;
Η απάντηση είναι σαφής: η ελληνική Δεξιά έχει χτίσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που βασίζεται στη χρηστομάθεια, στην προπαγάνδα (ναι, είμαστε άριστοι παραχαράκτες της Ιστορίας και άλλων πολλών) και στην καρικατούρα διαλεκτικής που συνθηματικά θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «Παπανούτσος». Αυτό το σύστημα αποβλακώνει. Ήδη ως Έλληνες ξεκινάμε με χάντικαπ.
Επίσης, αντί να προσπαθήσει να φτιάξει γενίτσαρους με το να προσεταιρίζεται ταλέντα απ’ όπου και αν προέρχονταν α λα αμερικάνα, η ελληνική Δεξιά φτιάχνει σχολεία δικά της (όπως το Κολλέγιο π.χ.) για να δίνει όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια στους δικούς της γόνους, εφόδια μορφωτικά και άλλα ― δηλαδή γνωριμίες.
Όμως όσα εφόδια και να παράσχεις, μόνον ένα μικρό ποσοστό των γόνων αυτών μπορεί να τα αξιοποιήσει.
Δεδομένου λοιπόν ότι οι κάθε λογής γόνοι προορίζονται ούτως ή άλλως να διοριστούν, να τοποθετηθούν, να εκλεγούν και να κυβερνήσουν, καταλαβαίνει κανείς γιατί τόσο λίγοι δεξιοί νογάνε και γιατί τόσοι πολλοί δημόσιοι δεξιοί είναι ηλίθιοι.
Sraosha 