
Η επίμονη ανάδειξη και προώθηση της ναζιστικής συμμορίας από τα ΜΜΕ επί Μνημονιοκρατίας και η οικειοποίηση φασιστικών ιδεών και πολιτικών εκ μέρους της κυβέρνησης Σαμαρά, χέρι χέρι με τους Πολωνούς και τους Ούγγρους ομοϊδεάτες της, κανονικοποίησε τα ήδη υπάρχοντα ρατσιστικά, μισαλλόδοξα, αντισημιτικά και ξενοφοβικά αντανακλαστικά μερίδας του ελληνικού λαού.
Πράγματι η Ελλάδα είναι μια χώρα στην οποία δεν πείραξε κανείς τις περισσότερες ναζιστικές ψείρες, πολλώ μάλλον τις χουντικές· ίσα ίσα η διαρκής υστερία των κεντρώων ψυχών που ενίοτε στοχάζονται παραμένει γύρω από την «ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς» (ιδέα του Μεγάλου Φιλοσόφου Κωνσταντίνου Τσάτσου ― τύφλα να έχουν οι Πουλαντζάδες και οι Καστοριαδαίοι του κόσμου τούτου).
Τον Ιούλιο του ’19 καταψηφίστηκαν τα ναζιστικά (και θρασύδειλα) εγκληματικά στοιχεία αλλά τον πυρσό τους τον βαστούν άλλοι πια. Άλλωστε πανευρωπαϊκώς πάντοτε τελικά προτιμούμε τους κουστουμαρισμένους φασίστες από τους ένστολους ― δεν είμαστε δα και τίποτε τριτοκοσμικά έθνη.