
Αυτό που συμβαίνει τουλάχιστον πανευρωπαϊκά δεν είναι αποτέλεσμα βλακείας, ανικανότητας κτλ.
Με αφορμή την πανδημία ή, χειρότερα, με αφορμή το «πολιτικό Ισλάμ», οι κρατούντες και οι αντιδραστικοί προσπαθούν να αλλάξουν τον κόσμο καταφεύγοντας και σε αυταρχικές πολιτικές και στη βία, αστυνομική ή άλλη. Αγωνίζονται να κάνουν την κοινωνία πιο κλειστή, τους ανθρώπους πιο μειλίχιους και υπάκουους, τις εξουσίες (και την οικογένεια) πιο στεγανές κι αυθαίρετες, την παραγωγή και το κέρδος κέντρο της ανθρώπινης ύπαρξης, τον ετεροκαθορισμό νόρμα.
Βεβαίως, αν προσπαθείς να αλλάξεις τον κόσμο προς όφελος των πολλών είσαι βολονταριστής, ουτοπιστής και αιθεροβάμων. Αν όμως προσπαθείς να τον καταντήσεις κάτι μεταξύ Children of Men, Elysium, Blade Runner 2049 και Handmaid’s Tale, τότε είσαι πραγματιστής.
Έτσι δουλεύει ανέκαθεν η Αντίδραση, και πριν τον καπιταλισμό σας: 30% συντήρηση, 70% κοινωνική αλλαγή προς τον αυταρχισμό και την εκμετάλλευση.
Μια σκέψη σχετικά μέ το “Και η Δεξιά αγωνίζεται να αλλάξει η κοινωνία”