Υπάρχει μία θεμελιώδης διαφορά μεταξύ σημαίας και θυρεού.
Ο θυρεός αποσκοπεί παραδοσιακά στο να συμπεριλάβει όλα τα στοιχεία που απαρτίζουν ένα σύνολο, είτε αυτό το σύνολο είναι μία οικογένεια είτε είναι μία δυναστεία (οπότε πρόκειται για οικόσημο) είτε είναι ένα κράτος (οπότε πρόκειται για εθνόσημο) είτε οτιδήποτε άλλο.
Παραδείγματος χάρη, το άνωθι οικόσημο περιέχει τον θυρεό της τότε βασιλικής οικογένειας, ο οποίος συμπεριλαμβάνει εμβλήματα όλων των κλάδων της οικογένειας των λεγόμενων Γλύξμπουργκ: κάτω αριστερά θα δείτε τον ισλανδικό μπακαλιάρο (ως πρώην κτήσης της Δανίας), πάνω αριστερά θα δείτε το οικόσημο των Δανών βασιλιάδων ― και πάει λέγοντας.
Απεναντίας η σημαία αποσκοπεί στο να συμβολίσει την αφαίρεση, το κοινό: αυτό που ενώνει τους πολλούς. Συνεπώς είναι αφαιρετική συνήθως, ενώ όταν πρέπει να συμπεριλάβει κάτι το ειδικό, το αποτυπώνει πάνω της ως θυρεό. Της ίδιας εποχής με το αποπάνω οικόσημο είναι η σημαία που χρησιμοποιούσε τότε το Βασίλειο της Ελλάδος:
Συνοψίζοντας, ενώ ο ρόλος του θυρεού (ή του λάβαρού, που απεικονίζει τον θυρεό) είναι να αποτυπώσει όλα τα συστατικά που απαρτίζουν κάτι, απεναντίας ο ρόλος της σημαίας είναι να αναδείξει ως σύμβολο ό,τι είναι κοινό, δηλαδή την αφαίρεση που θεωρούμε ότι μας ενώνει. Για αυτό άλλωστε και ιστορικά οι επιτυχημένες σημαίες είναι πολύ αφαιρετικές, περισσότερο σημεία παρά σύμβολα, και για αυτό ενίοτε αναζητούνται ερμηνείες εκ των υστέρων για τα; στοιχεία τους π.χ. για τα χρώματά τους. Παράδειγμα:
Με βάση τα παραπάνω, η ύπαρξη (πραγματική ή εικονική) πάνω από 50 σημαιών για υποομάδες ή κοινότητες εντός του κινήματος ΛΟΑΤΚΙ παραπέμπει μάλλον σε φατρίες, σινάφια, φράξιες και παρατάξεις, πάντως όχι σε κοινότητες ― ούτε βεβαίως σε Κινήματα.
Sraosha 
Εύστοχη παρατήρηση, αν και βέβαια χρειάζεται περισσότερο πλαίσιο απ’ όσο υπάρχει εδώ. Δεν ξέρω αν εσύ τις απορρίπτεις ή όχι (το πλαίσιο που λείπει) αλλά εγώ βλέπω την χρησιμότητα των πολιτικών με βάση την ταυτότητα/αυτοπροσδιορισμό αλλά ήταν μέχρι ενός σημείου και πλέον αυτό ξεπεράστηκε σε βαθμό που προκαλεί περισσότερες δυσκολίες παρά βοηθά. Το περιχαράκωμα και ο «εθνικισμός των μικρών διαφορών» έχουν προκαλέσει τεράστια ζημιά και στην αριστερά και σε αυτό που κάποτε θα ονομάζαμε gender and sexual minorities (προβληματικός αλλά τουλάχιστον συμπεριληπτικός όρος).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε με «την χρησιμότητα των πολιτικών με βάση την ταυτότητα/αυτοπροσδιορισμό», εννοείται ότι είναι «χρήσιμες». Συμφωνώ πάντως ότι «το περιχαράκωμα και ο “εθνικισμός των μικρών διαφορών” έχουν προκαλέσει τεράστια ζημιά» στα κινήματα, όπως και η αταξική στενά ταυτοτική πολιτική.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!