Εγγονόπουλος και πάλι

Κάνοντας την έρευνά μου για την επόμενη άσκηση του Hotel Memory, ξανάπιασα τον Εγγονόπουλο. Ξαναβρήκα αυτό, μια ωραία αντίστιξη στην Ιθάκη:

Σονέτο μάλλον απαισιόδοξο

mitt der Dummheit kampfen die Götter
selbst vergebens — Fr. Schiller

το γυμνασμένο μάτι του τραμπούκου
να διέκρινε άραγε των ροδόδενδρων την αρμονία;
όχι — όχι — μιαν απέραντη ηθικολογία
δε θα βοηθήση να κάνουμε καλλίτερο τον κόσμο

να ελπίζης — να ελπίζης πάντα — πως ανάμεσα εις τους
ανθρώπους
— που τους ρημάζει η τρομερή «ευκολία» —
θα συναντήσης απαλές ψυχές με τρόπους

που τους διέπει καλωσύνη — πόθος ευγένειας — ηρεμία

ίσως όχι πολλές — ίσως νάσ’ άτυχος: καμμία —
τότες εσύ προσπάθησε να γενείς καλλίτερος
εις τρόπον ώστε να ερθή κάποια σχετική ισορροπία

άσε τους γύρωθέ σου να βουρλίζωνται πως κάνουν κάτι
συ σκέψου — τώρα πια — με τι γλυκειά γαλήνη
προσμένεις νάρθ’ η ώρα να ξαπλώσης στο παρήγορο του
θάνατου κρεβάτι