Ο Αντίχριστος εμφανίστηκε στον κόσμο στις 6/6/1976, όταν βγήκε η Προφητεία στις αίθουσες. Η σχετική τριλογία ολοκληρώθηκε το 1981. Μετά ανέλαβαν οι Iron Maiden και κάποιοι Αμερικανοί Ευαγγελικοί. Εντωμεταξύ στην Ελλάδα τα πονήματα ενός μάλλον ξεχασμένου φανατικού ορθόδοξου παπά, του π. Χαράλαμπου Βασιλόπουλου, αποκτούν τη δεκαετία του ’90 δημοσιότητα μεταξύ κάποιων φανατικότερων από το συνηθισμένο ορθόδοξων πιστών, που περίμεναν την έλευση του Αντιχρίστου επ’ ευκαιρία της «ενωμένης Ευρώπης» του Μάαστριχτ το 1992. Με αφορμή το ορόσημο του 1992 είχε γίνει χριστιανικό μπεστ σέλερ το βιβλίο «Πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας;» κάποιου άγνωστου τότε παπά με το όνομα Νεκτάριος Μουλατσιώτης.

Ποιος όμως είναι ο Αντίχριστος; Μέχρι την κινηματογραφική αναβίωση του 1976 ήταν βεβαίως ο Πάπας της Ρώμης, αν ήσουν φανατικός προτεστάντης. Αν πάλι δεν ήσουν φανατικός προτεστάντης της εσχατολογικότερης σχολής, ποσώς σε ενδιέφερε ο Αντίχριστος. Παλιότερα, για Αντίχριστος πλασαρίστηκε ο Ναπολέων (από τους Εγγλέζους), ο Χίτλερ ή, κατά την χριστιανοφασιστική προπαγάνδα του Φράνκο, ο Στάλιν. Ο αρχικός κι αυθεντικός αντίχριστος είναι βεβαίως ο Νέρωνας. Άλλωστε το άθροισμα των γραμμάτων της λέξης λατείνος δίνει το μοιραίο 666. Που, βεβαίως, λατίνοι είναι και οι πάπες.

Από πού προέρχεται όμως η ιδέα του Αντιχρίστου; Και σε τι συνίσταται;

Η εύκολη απάντηση είναι τα κεφάλαια 13 και 17 της Αποκάλυψης του Ιωάννη. Ο Αντίχριστος είναι το θηρίον που τόσο πολύ αγαπούν οι μεταλάδες. Πριν μπούμε στο ζουμί της υπόθεσης, πρέπει ωστόσο να έχουμε υπόψη μας μερικά fun facts για την Αποκάλυψη:

• Μπορεί ο Ηλίας Πετρόπουλος να θεωρεί ότι ολόκληρη η Αποκάλυψη είναι ένα τρελό τριπ κάποιου που την έχει ακούσει δυνατά (…από την πολλή νηστεία;) αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί συρραφή από εικόνες και στοιχεία ό,τι προφητικού κειμένου της Παλαιάς Διαθήκης βάζει ο νους σας. Λόγου χάρη, 666 τάλαντα χρυσού ήταν το ετήσιο εισόδημα του βασιλιά Σολομώντα (Α’ Βασιλειών 10, 12).
• Η γνησιότητα του βιβλίου αμφισβητούνταν σοβαρά από την αρχαία Εκκλησία. Ευλόγως, αφού κυκλοφορούσαν ψευδεπίγραφα και απόκρυφα ευαγγέλια, πράξεις και αποκαλύψεις δέκα στον παρά.
• Οι πατέρες κι ερμηνευτές σνομπάρουν κανονικά την Αποκάλυψη, με εξαίρεση κάποιον Βασίλειο Αγκύρας. Δεν υπάρχουν άλλα συστηματικά υπομνήματα κι ερμηνείες του βιβλίου, αν και περιστασιακά σχόλια περί Αντιχρίστου υπάρχουν κάμποσα.

Λέει λοιπόν η Αποκάλυψη στο κεφάλαιο 13:

«Καὶ ἐστάθην ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης· καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον, ἔχον κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά, καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ δέκα διαδήματα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας. καὶ τὸ θηρίον ὃ εἶδον ἦν ὅμοιον παρδάλει, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς ἄρκου, καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς στόμα λέοντος. καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ δράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην»

Παρακάτω στο ίδιο κεφάλαιο σκάει βεβαίως κι άλλο θηρίο, αλλά όχι τόσο τύπου Giger: αυτό είναι σαν αρνί αλλά μίλαγε σαν δράκοντας. Δεν είναι άλλος από τον Ψευδοπροφήτη, φερέφωνο κι ορντινάντζα του Αντιχρίστου.

Εντωμεταξύ στο κεφάλαιο 17 υπάρχει η ερμηνεία του θηρίου:

«῟Ωδε ὁ νοῦς ὁ ἔχων σοφίαν. αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ὄρη ἑπτά εἰσιν, ὅπου ἡ γυνὴ κάθηται ἐπ ̓ αὐτῶν, καὶ βασιλεῖς ἑπτά εἰσιν· οἱ πέντε ἔπεσαν, ὁ εἷς ἐστιν, ὁ ἄλλος οὔπω ἦλθε, καὶ ὅταν ἔλθῃ, ὀλίγον αὐτὸν δεῖ μεῖναι. καὶ τὸ θηρίον ὃ ἦν καὶ οὐκ ἔστι, καὶ αὐτὸς ὄγδοός ἐστι, καὶ ἐκ τῶν ἑπτά ἐστι, καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει. καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες δέκα βασιλεῖς εἰσιν, οἵτινες βασιλείαν οὔπω ἔλαβον, ἀλλ ̓ ἐξουσίαν ὡς βασιλεῖς μίαν ὥραν λαμβάνουσι μετὰ τοῦ θηρίου. οὗτοι μίαν γνώμην ἔχουσι, καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἐξουσίαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ διδόασιν.»

Πολύ απλά: το θηρίο είναι και η απολυταρχική εξουσία της Ρώμης (ὄρη ἑπτά: επτάλοφος) και κάποιος υιός της απωλείας: το αντίθετο του Χριστού, ψευτομεσσίας και οικουμενικός ηγέτης. Η δημοφιλία της ιδέας του Αντιχρίστου πατάει λοιπόν σε δύο πόδια.

Από τη μια το θηρίο ως εξουσιαστικός οργανισμός, και δη τερατώδης, αποτελεί μια θαυμάσια ευκαιρία για τη θεολογική καταδίκη της απολυταρχικής εξουσίας (όταν δεν αρέσει στον κλήρο) και, στα νεώτερα χρόνια, του ολοκληρωτισμού (όταν δεν αρέσει στον κλήρο). Οι ιστορίες για χαράγματα στο χέρι και στο μέτωπο, για διωγμούς, για επταετή εξουσία του θηρίου, που ο Θεός θα κολοβώσει σε τριάμιση χρόνια για χάρη των πιστών Του, ακριβώς εκεί μας πάνε: η απόλυτη εξουσία και η επιτήρηση είναι δουλειά του δράκοντος, του σατανά. Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου αρέσει η ιδέα ότι το απολυταρχικό κράτος που συντρίβει και μαρκάρει τους ανθρώπους σαν μοσχάρια είναι ένα γκροτέσκο σατανικό θηρίο που συνοδεύεται από ένα προπαγανδιστικό Ψευδοπροφήτη. Αυτό είναι: καλά τα είπε ο μύστης της Πάτμου.

Από την άλλη το θηρίο ως πρόσωπο, ως ο υιός της απωλείας, ο Αντίχριστος, είναι ήδη από τους πρώτους αιώνες ψευτοχριστός. Τι είναι ψευτομεσσίας; Μα βεβαίως κάποιος που θα βγει να πει ότι είναι Μεσσίας (ελληνιστί: Χριστός), άρα θα είναι είτε σατανικός είτε ο Μεσσίας των Εβραίων (που ακόμα τον περιμένουν) είτε, βεβαίως, και τα δύο. Ο Αντίχριστος ως ο ψευτομεσσίας των Εβραίων που θα κυβερνήσει τον κόσμο είναι το απόλυτο και διαχρονικό σύμβολο του στυγερότερου αντισημιτισμού. Πράγματι, αν το θηρίο είναι ψεύτικος μεσσίας, τότε η ελπίδα των Εβραίων για τον Μεσσία, τον ηγέτη που θα αποκαταστήσει το κράτος του Ισραήλ (του οποίου η ίδρυση άνευ Μεσσία ενοχλεί τους χασιδιστές), δεν συνθέτει απλώς ένα μυθολογικό αίτημα πολιτικής ελπίδας αλλά και προσδοκία για τον παγκόσμιο αντι-Μεσσία: είναι αντίχριστη και σατανική.

Όπως λοιπόν υπάρχουν δύο σατανάδες, υπάρχουν και δύο αντίχριστοι. Ο πρώτος είναι προφανής, είναι ο Λεβιάθαν της εξουσίας· ο δεύτερος είναι ειδεχθής, βουτηγμένος στο αίμα των πογκρόμ.