Ι
Κάποιοι και κάποιες ξινίζουν που η παλαιστινιακή αντίσταση έχει πλέον περάσει στα χέρια της σιχαμένης Χαμάς των φανατικών μισάνθρωπων (ελέω και Σιν Μπετ, αλλά αυτά είναι δύσκολα θέματα).
Θυμάμαι κι εγώ ότι τελικά την ελληνική επανάσταση δεν την κουβάλησαν στην πλάτη τους ούτε οι κομψοί ονειροπόλοι Υψηλάντηδες στο Ιάσιο ούτε καν οι κυριλέ φραγκοραμμένοι Φιλικοί, παρά κάτι ντιπ αδιαφώτιστοι: κάτι άπληστοι πλιατσικολόγοι κι αιμοβόροι κατσαπλιάδες που δολίως σφαγίασαν Τούρκους και Εβραίους αμάχους στην Τροπολιτσά, μεταλαμπαδεύοντας τη γενοκτονική σφαγή στον νεωτερικό κόσμο, ώστε να αναλάβει τον χαρακτήρα εθνοκάθαρσης που έχει έκτοτε.
Δυστυχώς έτσι γίνεται: απελπισμένοι και εξαθλιωμένοι λαοί συνήθως πέφτουν στην ανάγκη φανατικών και καθαρμάτων. Άμα θέλετε ευγενείς αντάρτες υπάρχουν κάτι Ζαπατίστας (ουουουου, φλώροι) και κάτι Ροζάβα (ουουου, αμερικανόφιλοι).
ΙΙ
Αν πιστεύετε ότι τυπάκια που έκαναν ρέιβ δίπλα στον φράχτη της μαζικότερης ανοιχτής φυλακής που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα αξίζουν ομηρία, βασανιστήρια ή και θάνατο, τότε να μην έρθετε στο πάρτι που θα κάνω το Σάββατο σε μπαρ πάνω στην Πράσινη Γραμμή ― άλλωστε δεν είστε καλεσμένοι.
Σας διαβεβαιώνω πάντως ότι δεν υπάρχει τείχος ή συρματόπλεγμα, δεν υπάρχει σύνορο ή φράχτης που δεν κανονικοποιούνται λίγες βδομάδες μετά το στήσιμό τους, με τα οποία δεν εξοικειώνεσαι. Γι’ αυτό και τέτοια μιαρά μαντριά πρέπει να γκρεμίζονται πριν καν στηθούν.
Sraosha 