Επί δεκαετίες ολόκληρες οι οπαδοί του ελληνοχριστιανισμού (που μετά έγινε ελληνορθοδοξία γιατί το «ελληνοχριστιανισμός» έζεχνε χουντίλα) ταυτίζονταν με παλαιοκομμουνιστές (που φοβόντουσαν να φανούν υπερβολικά ριζοσπαστικοί μην τους πουν και ξετσίπωτους λαμπράκηδες) και με νερόβραστους ανθρωπιστές των εκθέσεων ιδεών και του απολίτικου ανθρωπισμού σε ένα πράγμα:
Ότι τάχα η ελληνική κοινωνία υπέφερε γιατί έχανε ή απαρνιόνταν τις παραδοσιακές αξίες της. Αν τις διέβρωνε η αντίχριστη εποχή (χριστιανόπουλα), ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός (παλαιοκομμούνια) ή η υλιστική εποχή μας (παπανούτσοι) δεν είχε σημασία: σημασία είχε ότι πεθαίναμε, σβήναμε, χανόμασταν γιατί χάναμε τις αξίες μας.
Και αισίως στο 2023 δηλητηριάζουν τις ζωές μας και σκοτώνουν κόσμο (γυναίκες κυρίως, κάτι Ζακ και κάτι Άλεξ παλιότερα) ακριβώς αυτές οι απέθαντες (ας τις πούμε αγροτοποιμενικές) αξίες, σε μια ακόμα θανάσιμη και πνιγηρή επανεπινόησή τους.
Sraosha 