«Δεν καταλαβαίνω»

(Παλιά γράφαμε στα μπλογκ ό,τι νιώθαμε κι ό,τι μας κατέβαινε ― σε αυτή την παράδοση εντάσσεται και το παρόν.)

Πολλές φορές όταν λέμε «δεν καταλαβαίνω» εννοούμε «δεν μ’ αρέσει» ή, ακόμα πιο συχνά, «δεν θέλω να καταλάβω». Το ξέρω αυτό. Ας μου συγχωρεθεί λοιπόν η έκφραση.

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να είμαστε οι πάντες πρωτότυποι σε όλα μας. Γιατί πρέπει να τσακώνουμε την πρωτότυπη άποψη και να στήνουμε το εντελώς πρωτότυπο επιχείρημα. Ένα κακό που μας έκανε η ψηφιακή ζωή είναι ότι πήρε τους ισχυρογνώμονες και τους «θα σου πω εγώ» από τον καφενέ και τη Μικρή Βουλή στο Ζάππειο και τους πολλαπλασίασε θαυματουργικά. Κι έτσι γεμίσαν μέσα σε μια δυο δεκαετίες τα σοσιαλμήντια με edgelords αλλά και με όλους εμάς που θα αμολήσουν κι ένα hot take, ιδίως όταν κάποια συζήτηση θα εξαντληθεί ή όταν θα φτάσει τα όριά της, πέρα από τα οποία μόνον κάποιος ειδικός θα μπορούσε να την πάει ― ή κάποιος edgelord.

Γιατί πρέπει να έχουμε όλοι κι όλες άποψη για όλα και μάλιστα πρωτότυπη; Και ας πούμε ότι έχουμε πρωτότυπες ή αιρετικές (χαχά) απόψεις: γιατί πρέπει ντε και καλά να τις μοιραστούμε με τον κόζμο αν δεν έχουν να προσφέρουν κάτι; Εγώ π.χ. αντιπαθώ τον Κιούμπρικ, τον νιώθω αφόρητο και τον θεωρώ υπερεκτιμημένο· ε και; Ποιος χέστηκε; (με το συμπάθειο κιόλας). Τι τον μέλει τον άλλο αν με αναγουλιάζει ο Χριστιανόπουλος; Προξενειό μου τον έκαναν τον συγχωρεμένο; Και πάει λέγοντας.

Υπάρχουν σαφώς ψυχολογίστικες ερμηνείες σχετικά με το γιατί η ακριτόμυθη ψαγμενιά ευδοκιμεί στις σοσιαλμηντιακές συζητήσεις, ακραία έκφραση της οποίας είναι και οι θεωρίες συνωμοσίας. Βεβαίως, ναι: όλοι ξέρουμε για τις ζωές των άλλων. Αυτή είναι η άλλη δυσκολία που μου δημιουργούν τα ΜΚΔ, το άλλο που «δεν καταλαβαίνω»: γιατί ντε και καλά πρέπει να νομίζουμε ότι μπορούμε να ερμηνεύσουμε τους άλλους. Γιατί είμαστε αυτόκλητοι ψυχαναλυτές, ψυχοθεραπεύτριες, ψυχολόγοι; Δεν ξέρω να απαντήσω ακριβώς γιατί δεν είμαι ψυχαναλυτής, ψυχοθεραπευτής ή ψυχολόγος. Δεν είμαι καν μαρξιστής εκ του προχείρου να διπλώσω κομψά έναν θεαματικό αναγωγισμό και να σας πω «ο καπιταλισμός φταίει, που μας αλλοτριώνει και με αυτόν τον τρόπο».

Μιλώντας για μαρξιστές εκ του προχείρου και την καταβύθιση ακόμα και των πιο αριστερών ψυχών σε μια πουριτανική, κατασταλτική και βαθιά ατομικιστική αγκύλωση, στην οποία μόνον ο κόσμιος και απολίτικος ακτιβισμός είναι επιτρεπτό και ενδεδειγμένο μέσο αλληλεπίδρασης με την εξουσία, γιατί πρέπει όλα τα θέματα στα σοσιαλμήντια να ερμηνεύονται ως ζητήματα αρετής; Τι φάση ότι η άποψη με την οποία διαφωνώ δεν είναι απλώς εσφαλμένη (εννοείται!) αλλά και απόρροια διαφθοράς, ξεφτίλας, απανθρωπιάς; Και προσέξτε, που λέει κι ο κούρκος ο Ζίζεκ, δεν μιλάμε εδώ για τις απόψεις και τις «γνώμες» μίσθαρνων οργάνων και φερέφωνων της εξουσίας, ούτε καν για φουλ προνομιούχους αφυψηλάτορες και γνωμοδότες, που έχουν κατσικωθεί μέσα στο Κάστρο του Κάφκα και γελάνε με όποιους θέλουν να διαβούν τις πύλες του. Μιλάω για κόσμο που απλώς διαφωνεί μαζί μας.

Όπως και τις πρώτες μέρες της κοινωνικής δικτύωσης ονλάιν, έτσι και τώρα: είμαστε ευγνώμονες για τις συνδέσεις που αξιωθήκαμε να κάνουμε, συνδέσεις που με την καμία δεν θα γίνονταν στον πραγματικό κόσμο, και δεν λησμονούμε ότι έτσι κι αλλιώς 95% of everything is crap.